آشنایی با سیستم های اعلام حریق و اجزای آن

 

سیستم اعلام حریق با شناسایی و هشدار به سرنشینان در صورت وقوع آتش سوزی، نقش مهمی در حفاظت از جان و حفاظت از اموال ایفا می کند. این سیستم ها از اجزا و عملکردهای مختلفی تشکیل شده اند که به طور یکپارچه با هم کار می کنند. در این وبلاگ، ما اصول اولیه سیستم های اعلام حریق را با تمرکز بر شش عملکرد کلیدی بررسی خواهیم کرد: راه اندازی، نظارت، منبع تغذیه، اطلاع رسانی، عملکردهای کنترل اضطراری و ایستگاه های سیگنالینگ و نظارت خارج از محل.

سیستم اعلام حریق چیست؟

سیستم اعلام حریق به عنوان اجزای ایمنی حیاتی در ساختمان های مسکونی و تجاری عمل می کنند. وظیفه اصلی این سیستم ها شناسایی و هشدار به سرنشینان در مورد وجود آتش است که امکان تخلیه به موقع و واکنش اضطراری را فراهم می کند. این تشخیص زودهنگام در کاهش خطرات جانی انسان و کاهش خسارات مالی ناشی از آتش سوزی بسیار مهم است.

 

اهمیت سیستم اعلام حریق

ایمنی جان:

مهمترین عملکرد سیستم های اعلام حریق نجات جان انسان هاست. آنها با ارائه هشدار اولیه در مورد آتش سوزی، حداکثر زمان ممکن را برای تخلیه امن محل به سرنشینان می دهند.

حفاظت از اموال:

هشدارهای به موقع از سیستم های اعلام حریق امکان فعال سازی سریع تر اقدامات اطفای حریق را فراهم می کند که می تواند آتش را مهار کرده و میزان آسیب اموال را کاهش دهد.

انطباق قانونی:

در بسیاری از مناطق، نصب سیستم های اعلام حریق توسط قانون برای انواع خاصی از ساختمان ها اجباری شده است، که حضور آنها را یک الزام قانونی برای رعایت مقررات ایمنی می کند.

 

آسودگی خاطر:

دانستن اینکه یک ساختمان به سیستم تشخیص حریق مجهز است می تواند آسایش زیادی را برای ساکنان و مالکان فراهم کند و اطمینان حاصل کند که اقدامات لازم برای هشدار و محافظت در صورت آتش سوزی وجود دارد.

اجزای سیستم های اعلام حریق

یک سیستم اعلام حریق جامع معمولاً شامل چندین جزء است که هر یک نقش اساسی در اثربخشی کلی سیستم دارند. درک این مولفه ها برای هر کسی که مسئول ایمنی ساکنان ملک و یکپارچگی زیرساخت آن است ضروری است. بخش‌های زیر پنج جزء ضروری یک سیستم اعلام حریق را توضیح می‌دهند و عملکرد و اهمیت آن‌ها را در شبکه ایمنی بزرگ‌تر توضیح می‌دهند.

 

واحد کنترل اعلام حریق FACU

واحد کنترل اعلام حریق با نظارت بر تمامی ورودی ها و کنترل تمامی خروجی ها به عنوان مغز سیستم اعلام حریق عمل می کند. برخی ممکن است از این به عنوان پانل کنترل اعلام حریق یا پانل اعلام حریق نیز یاد کنند. انواع مختلفی از شرایطی که در واحد کنترل اعلام حریق مشاهده می شود عبارتند از هشدار، نظارت و مشکل، این شرایط همچنین می تواند منجر به ارسال سیگنال به ایستگاه نظارت شود.

زنگ خطر. هشدار

وضعیت هشدار به معنای وجود تهدید فوری برای جان، مال یا ماموریت است. نمونه‌ای از این امر می‌تواند یک آشکارساز دود باشد که سیگنالی را به واحد کنترل اعلام حریق ارسال می‌کند مبنی بر وجود دود، که به سرنشینان هشدار می‌دهد تا تخلیه شوند.

مشکل

وضعیت مشکل به این معنی است که سیستم اعلام حریق مشکل یا نقصی دارد. یک مثال می تواند شکست در مدار دستگاه شروع کننده باشد. این به عنوان یک سیگنال مشکل در واحد کنترل نشان داده می شود.

نظارتی

شرایط نظارتی به این معنی است که مشکلی در سیستم، فرآیند یا تجهیزاتی وجود دارد که توسط واحد کنترل اعلام حریق نظارت می‌شود.

 

کنترل پنل سیستم اعلام حریق

در قلب هر سیستم اعلام حریق، پنل کنترل اعلام حریق (FACP) قرار دارد که اغلب به عنوان مغز سیستم توصیف می شود. این جزء محوری وظیفه نظارت بر حسگرهای مختلف محیطی مانند آشکارسازهای دود و گرما را بر عهده دارد و هر زمان که خطر آتش سوزی بالقوه شناسایی شد، واکنش مناسب را آغاز می کند.

تشخیص و سیگنال دهی :

FACP دائماً با دستگاه های تشخیص ارتباط برقرار می کند. سیگنال‌ها را ارزیابی می‌کند و تعیین می‌کند که آیا آنها معیارهای شرایط اعلام حریق را دارند یا خیر.

هشدار به ساکنان و مقامات :

با تعیین وضعیت آتش سوزی، FACP دستگاه های اعلان ساختمان مانند بوق و چراغ های بارق را فعال می کند تا به ساکنان هشدار دهد که تخلیه شوند. همچنین می تواند به طور خودکار به خدمات اضطراری هشدار دهد.

مانیتورینگ یکپارچگی سیستم :

این پانل همچنین به طور مداوم عیوب یا مشکلات موجود در سیستم را بررسی می‌کند و اطمینان حاصل می‌کند که مسائلی مانند قطع شدن سنسورها یا باتری کم باتری شناسایی شده‌اند و می‌توان به سرعت آنها را برطرف کرد.

کنترل دستی :

پانل‌های کنترل اعلام حریق اغلب کنترل‌های دستی را ارائه می‌کنند، که پرسنل مجاز را قادر می‌سازد تا عملکردهای سیستم مانند غیرفعال کردن دستگاه‌ها یا خاموش کردن آلارم‌ها را هنگام وقوع هشدار کاذب یا پس از پایان یک حادثه مدیریت کنند.
FACPها که معمولاً از یک صفحه نمایش یا یک سری LED و یک صفحه کلید یا دکمه ها تشکیل شده است، به یک رابط مجهز شده اند و به کاربران اجازه می دهند تا با سیستم تعامل داشته باشند و گزارش های وضعیت را استخراج کنند. پانل های پیشرفته ممکن است شامل صفحه نمایش لمسی و قابلیت اتصال به شبکه های کامپیوتری برای نظارت و کنترل از راه دور نیز باشند.

در تاسیسات بزرگتر، سیستم ممکن است از چندین FACP به هم پیوسته تشکیل شده باشد که شبکه ای را ایجاد می کند که پوشش و قابلیت اطمینان را افزایش می دهد. هر پانل می‌تواند به صورت جداگانه عمل کند، اما هنگام شناسایی آتش‌سوزی، اطلاعات را به اشتراک می‌گذارد و با هم همکاری می‌کند تا از پاسخ منسجم و هماهنگ در کل تأسیسات اطمینان حاصل شود.

به طور کلی، FACP مرکز عصبی ضروری است که اطلاعات را دریافت، پردازش و بر اساس آن عمل می کند تا هم ایمنی ساکنان ساختمان و هم یکپارچگی خود سیستم اعلام حریق را تضمین کند.

دتکتور های دود و دتکتور حرارتی

در محدوده سیستم های اعلام حریق، آشکارسازهای دود و حسگرهای حرارتی در شناسایی مراحل اولیه آتش سوزی، اغلب قبل از قابل مشاهده شدن شعله، اساسی هستند.

بیشتر بخوانید:

دتکتور گاز (gas detector) چیست؟ راهنمای جامع انتخاب و نحوه نصب

این دستگاه ها به طور استراتژیک در سراسر یک سازه نصب می شوند تا حداکثر پوشش و اثربخشی را تضمین کنند.

انواع دتکتور دود

آشکارسازهای دود در دو نوع اصلی وجود دارد: یونیزاسیون و فوتوالکتریک. آشکارسازهای دود یونیزه به آتش سوزی با ذرات کوچک سریعتر پاسخ می دهند، در حالی که آشکارسازهای فوتوالکتریک به آتش سوزی که ذرات دود بزرگتر تولید می کند واکنش بیشتری نشان می دهند. بسیاری از سیستم‌های مدرن آشکارسازهای دود با حسگر دوگانه را انتخاب می‌کنند که هر دو فناوری را برای ظرفیت تشخیص طیف گسترده ترکیب می‌کنند.

• دتکتور دود یونیزه: سریع برای تشخیص ذرات کوچک معمولی آتش سوزی های سریع و شعله ور.
• دتکتور دود فوتوالکتریک: حساس به ذرات بزرگ ناشی از آتش سوزی های آهسته تر.
• دتکتور دود با سنسور دوگانه: ترکیبی از هر دو روش تشخیص را ارائه می دهد.
• دتکتور دود پرتو: آشکارساز دود پرتو مانند آشکارساز فوتوالکتریک است، با این تفاوت که برای پوشش دادن یک منطقه بزرگ طراحی شده است. یک فرستنده و گیرنده یا بازتابنده برای ایجاد یک پرتو نور در یک فضا قرار می گیرند، زمانی که مقدار نور دریافتی توسط گیرنده یا منعکس شده به فرستنده کمتر از درصد مشخصی باشد، سیگنال هشدار ارسال می شود.

دتکتور حرارتی

حسگرهای حرارتی یا آشکارسازهای حرارتی، به همان اندازه مهم هستند و به طور کلی به دو شکل هستند: دمای ثابت و سرعت افزایش. سنسورهای دمای ثابت زمانی فعال می شوند که از یک دمای خاص فراتر رود، در حالی که سنسورهای نرخ افزایش، بدون توجه به دمای پایه، افزایش سریع دما را تشخیص می دهند و یک رویداد آتش سوزی بالقوه را سیگنال می دهند.

• سنسورهای دمای ثابت: در آستانه های دمایی از پیش تعیین شده فعال می شوند.
• سنسورهای نرخ افزایش: به نوسانات سریع دما واکنش نشان می دهند.

یک دتکتور حرارت ثابت غیر قابل بازیابی از لحیم کاری استفاده می کند که یک پیستون را نگه می دارد. لحیم کاری در دمای خاصی ذوب می شود و باعث می شود که پیستون پایین بیاید که باعث کوتاه شدن کنتاکت ها و ایجاد سیگنال هشدار می شود.

یک دتکتور حرارتی با دمای ثابت قابل ترمیم از دو فلز استفاده می کند که دارای ضرایب انبساط حرارتی متفاوتی هستند. در یک دمای خاص، این فلزات خم می شوند و باعث می شوند که پیستون اتصالات را کوتاه کند، که باعث ایجاد شرایط هشدار می شود. هنگامی که فلز سرد می شود، در جهت دیگر خم می شود و خود را بازیابی می کند.

یک آشکارساز نرخ افزایش از یک محفظه هوا و یک دیافراگم استفاده می کند. هنگامی که یک آتش سوزی باعث می شود که هوا در محفظه سریعتر از خروجی دریچه منبسط شود، فشار افزایش یافته دیافراگم را مجبور می کند تا کنتاکت ها را ببندد و یک سیگنال هشدار را ایجاد کند. این آشکارساز نرخ افزایش همچنین حاوی یک پیستون دمای ثابت است که اگر دما از دمای تعیین شده بیشتر شود، کار می کند.

یک آشکارساز نرخ افزایش از یک محفظه هوا و یک دیافراگم استفاده می کند. هنگامی که یک آتش سوزی باعث می شود که هوا در محفظه سریعتر از خروجی دریچه منبسط شود، فشار افزایش یافته دیافراگم را مجبور می کند تا کنتاکت ها را ببندد و یک سیگنال هشدار را ایجاد کند. این آشکارساز نرخ افزایش همچنین حاوی یک پیستون دمای ثابت است که اگر دما از دمای تعیین شده بیشتر شود، کار می کند.

برای یک سیستم اعلام حریق کارآمد، ترکیبی از آشکارسازهای دود و حسگرهای حرارتی باید در نظر گرفته شود تا طیف وسیعی از انواع آتش و شرایط محیطی را پوشش دهد. این رویکرد چند لایه می تواند به طور قابل توجهی تشخیص زودهنگام آتش را افزایش دهد و امکان تخلیه سریع و واکنش اضطراری را فراهم کند.

 

شستی اعلام حریق دستی

ایستگاه های کشش دستی یک رابط مهم بین انسان و سیستم اعلام حریق هستند. این دستگاه‌ها به‌طور استراتژیک در سرتاسر ساختمان قرار می‌گیرند تا اطمینان حاصل شود که ساکنان این امکان را دارند که دیگران را از وجود آتش آگاه کنند. ایستگاه های کشش دستی که برای تشخیص سریع و سهولت استفاده طراحی شده اند، معمولاً در نزدیکی خروجی ها و در امتداد مسیرهای فرار یافت می شوند.

در صورت آتش‌سوزی، یک فرد می‌تواند با پایین کشیدن دسته ایستگاه، سیستم هشدار را فعال کند - اقدامی ساده و در عین حال عمدی که از هشدارهای تصادفی جلوگیری می‌کند. پس از فعال سازی، ایستگاه های کشش دستی سیگنالی را به پانل کنترل اعلام حریق ارسال می کنند که به نوبه خود دستگاه های هشدار صوتی و بصری ساختمان را فعال می کند.

این ارتباط سریع برای هشدار دادن به سرنشینان و دادن حداکثر زمان برای تخلیه ایمن ضروری است. علاوه بر این، هشدار از یک ایستگاه کشش دستی می تواند به طور همزمان خدمات اضطراری را مطلع کند، که زمان واکنش آنها را به اضطراری آتش سوزی تسریع می کند.

 

هشدار دهنده های صوتی و نوری

در سلسله مراتب اجزای سیستم اعلام حریق، وسایل اعلان صوتی و بصری نقش حیاتی در هشدار دادن ساکنان ساختمان نسبت به حضور آتش سوزی ایفا می کنند و امکان تخلیه سریع و منظم را فراهم می کنند.

 

عملکرد اصلی وسایل قابل شنیدن، مانند بوق، زنگ‌ها و زنگ‌ها، انتشار صدایی است که به اندازه کافی بلند است تا همه ساکنان داخل ساختمان را بدون توجه به موقعیت مکانی آنها آگاه کند. مشخصات طراحی اغلب به سطوح دسی بل و الگوهای زمانی خاصی پایبند است که آلارم ها را از سایر نویزهای پس زمینه متمایز می کند و تشخیص و پاسخ را تضمین می کند.

پایبندی به کدها دقیقاً محل قرارگیری این وسایل را برای پوشش همه مناطق از جمله سرویس بهداشتی و سایر فضاهای بسته تعیین می کند. آنها اغلب شامل پیام‌های تخلیه صوتی برای ارائه دستورالعمل‌های واضح هستند که کارایی خروج را در طول یک رویداد آتش‌سوزی تا حد زیادی افزایش می‌دهند.

اعلان بصری، که برای افراد کم شنوایی و در محیط های پر سر و صدا ضروری است، شامل بارق یا چراغ های چشمک زن است که هشدار بصری یک موقعیت اضطراری را ارائه می دهد.

ویژگی همگام‌سازی بارق تضمین می‌کند که چراغ‌ها به طور هماهنگ چشمک می‌زنند، دید را به حداکثر می‌رسانند و احتمال بی‌حسی یا تشنج را در افراد حساس کاهش می‌دهند. این وسایل به گونه ای استراتژیک قرار گرفته اند که در تمام فضاهای اشغال شده قابل مشاهده باشند.

تعمیر و نگهداری و کالیبراسیون سیستم اعلام حریق

برای اطمینان از عملکرد بهینه یک سیستم اعلام حریق، تعمیر و نگهداری و آزمایش معمولی اقدامات اساسی هستند که نمی توان آنها را نادیده گرفت. در اینجا عوامل کلیدی دخیل در حفظ قابلیت اطمینان یک سیستم اعلام حریق آورده شده است:

 

• بازرسی منظم : سیستم های اعلام حریق نیازمند بازرسی های منظم توسط متخصصانی هستند که می توانند هر گونه مشکل بالقوه را شناسایی و برطرف کنند. این بازرسی ها کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که همه اجزا، از آشکارسازهای دود گرفته تا دستگاه های اعلان، به طور موثر کار می کنند و به خوبی تعمیر می شوند.
• تمیز کردن : اجزای یک سیستم اعلام حریق، به ویژه آشکارسازها، می توانند گرد و غبار و سایر آلاینده ها را جمع کنند که ممکن است بر حساسیت و عملکرد آنها تأثیر بگذارد. تمیز کردن منظم به حفظ دقت آنها در تشخیص حوادث مربوط به آتش سوزی کمک می کند.
• تست : هر جزء باید تحت آزمایش های دوره ای قرار گیرد تا قابلیت عملیاتی آن تایید شود. این شامل:
• آزمایش شبیه سازی شده آشکارسازهای دود و حرارت برای اطمینان از فعال شدن مناسب آنها.
• بررسی نقاط تماس دستی و پانل های کنترل برای پاسخگویی.
• بررسی سطح صدا و قابلیت شنیدن دزدگیرها و سیستم های آدرس عمومی.
• باتری ها و منبع تغذیه : تعمیر و نگهداری باید شامل بررسی باتری ها و واحدهای منبع تغذیه باشد تا اطمینان حاصل شود که آنها می توانند سیستم را در هنگام قطع برق در حالت عملیاتی نگه دارند.
• نگهداری سوابق : نگهداری سوابق دقیق از کلیه فعالیت های نگهداری، تعمیرات و آزمایش بسیار مهم است. این سوابق انطباق با استانداردهای نظارتی را تضمین می کند و در صورت وقوع آتش سوزی می تواند مستندات حیاتی باشد.
• ارتقاء سیستم : با پیشرفت های تکنولوژیکی، سیستم ها به طور دوره ای به به روز رسانی یا ارتقاء نیاز دارند تا قابلیت اطمینان خود را افزایش دهند و با استانداردهای ایمنی به روز مطابقت داشته باشند.

با ادغام این شیوه‌ها، تأسیسات می‌توانند یکپارچگی سیستم‌های اعلام حریق خود را حفظ کنند و اطمینان حاصل کنند که در صورت وقوع آتش‌سوزی، سیستم به عنوان خط دفاعی حیاتی مورد نظر عمل می‌کند و تخلیه به موقع و واکنش اضطراری را تسهیل می‌کند.

ادغام سیستم اعلام حریق با سیستم های اسپرینکلر

یکی از جنبه های حیاتی یک طرح جامع ایمنی آتش، ادغام یکپارچه سیستم های اعلام حریق با سیستم های اسپرینکلر و سایر راه حل های اطفاء حریق است. به حداکثر رساندن کارایی اقدامات واکنش به حریق مستلزم آن است که هر یک از اجزای سیستم اعلام حریق به طور موثر با سیستم های اطفاء حریق ارتباط برقرار کند.

 

1. فعال سازی خودکار : سیستم های اعلام حریق به گونه ای طراحی شده اند که به طور خودکار عوامل اطفاء حریق را آزاد کنند. هنگامی که آشکارسازهای دود یا گرما سیگنال یک رویداد آتش سوزی را می دهند، سیستم های اسپرینکلر می توانند بلافاصله فعال شوند و واکنش سریعی را برای کمک به کنترل گسترش شعله ها ارائه دهند.
2. پاسخ‌های منطقه‌ای : سیستم‌های اعلام حریق پیشرفته امکان واکنش‌های منطقه‌ای را فراهم می‌کنند، جایی که فقط آبپاش‌ها در منطقه آسیب‌دیده فعال می‌شوند و آسیب و اختلال آب را به حداقل می‌رسانند. این رویکرد هدفمند برای اطفاء حریق برای تاسیسات بزرگی که فعال سازی طولانی مدت می تواند عواقب قابل توجهی داشته باشد، حیاتی است.
3. نظارت متمرکز : یک سیستم اعلام حریق با نظارت مرکزی تضمین می‌کند که تمام فعالیت‌های واکنش به آتش از یک مکان واحد نظارت می‌شوند. این امکان تصمیم گیری سریع و استقرار منابع اضافی اطفاء حریق را در صورت نیاز فراهم می کند.
4. سیستم‌های واکنش سریع سرکوب زودهنگام (ESFR) : ادغام با سیستم‌های ESFR، که آبپاش‌هایی با ظرفیت بالا هستند که برای خطرات خاص طراحی شده‌اند، بیشتر تضمین می‌کند که پاسخ به یک رویداد آتش‌سوزی هم مناسب و هم در به حداقل رساندن آسیب و تلفات احتمالی زندگی مؤثر است.
5. نادیده گرفتن دستی : در حالی که سیستم های خودکار برای پاسخ فوری بسیار مهم هستند، نادیده گرفتن دستی برای اجازه دادن به مداخله انسان در صورت نیاز ضروری است. سیستم‌های اعلام حریق معمولاً ایستگاه‌های دستی را برای شروع یا توقف فرآیند سرکوب در خود جای می‌دهند.
6. هشدارهای تعمیر و نگهداری : سیستم‌های اعلام حریق اغلب شامل ویژگی‌هایی هستند که وضعیت عملیاتی سیستم‌های اسپرینکلر را نظارت می‌کنند و به پرسنل تعمیر و نگهداری از هرگونه نقص یا بازرسی‌های لازم برای اطمینان از آمادگی همیشه هشدار می‌دهند.

این رویکرد یکپارچه تضمین می‌کند که همه سیستم‌ها به طور هماهنگ کار می‌کنند، زمان واکنش را کاهش می‌دهند، آسیب‌های آتش‌سوزی را کاهش می‌دهند و ایمنی کلی را هم برای اموال و هم برای ساکنان افزایش می‌دهند. هر سیستم اعلام حریق باید با در نظر گرفتن این قابلیت به هم پیوسته طراحی شود و متناسب با نیازهای خاص ساختمانی باشد که در آن خدمت می کند.

رعایت استاندارها و الزامات ایمنی و آتش نشانی

اطمینان از مطابقت سیستم اعلام حریق با استانداردهای قانونی ایمنی آتش برای حفاظت از جان و مال بسیار مهم است. هر حوزه قضایی ممکن است الزامات خاصی داشته باشد که باید رعایت شود، اما موضوعات مشترکی در استانداردها وجود دارد که برای اطمینان از قابل اعتماد بودن، مؤثر بودن و حفظ سیستم‌ها طراحی شده‌اند.

• انجمن ملی حفاظت از حریق (NFPA) : در ایالات متحده،  کد اعلام حریق و سیگنالینگ ملی NFPA 72 معیاری برای طراحی، نصب و نگهداری سیستم های اعلام حریق است. استانداردهای جامعی را برای تمام جنبه های تشخیص حریق، ارتباطات اضطراری و سیستم های سیگنالینگ ارائه می دهد.
• کدهای محلی : قوانین آتش نشانی محلی و مقررات ساختمانی می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. برای نصابان و صاحبان املاک ضروری است که از قوانین قابل اجرا در منطقه خود به خوبی آگاه باشند. کدهای محلی اغلب الزامات تعیین شده توسط NFPA را توضیح می دهند یا به آنها اضافه می کنند.
• استانداردهای نصب : نصب مناسب طبق مشخصات سازنده و کدهای رایج برای اطمینان از عملکرد و قابلیت اطمینان سیستم ضروری است. متخصصان مجاز باید نصب هایی را انجام دهند تا انطباق با تمام استانداردها را تضمین کنند.
• تعمیر و نگهداری و بازرسی : نگهداری و بازرسی منظم توسط استانداردهای ایمنی آتش نشانی الزامی است. این شیوه‌ها نه تنها انطباق مداوم را تضمین می‌کنند، بلکه در شناسایی و اصلاح هر گونه مشکل بالقوه قبل از اینکه منجر به خرابی سیستم در شرایط اضطراری شوند، حیاتی هستند.
• مستندات : نگهداری مستندات کامل نصب، بازرسی، تعمیر و نگهداری و هرگونه تغییر نه تنها یک الزام قانونی است، بلکه به عنوان سابقه ای عمل می کند که اطمینان حاصل می کند که دقت و مسئولیت رعایت شده است.
• صدور گواهینامه و تایید : سیستم‌ها و اجزای اعلام حریق باید دارای گواهینامه از آزمایشگاه‌های تست شناخته شده، مانند Underwriters Laboratories (UL) یا Factory Mutual (FM) باشند، که بیان می‌کند استانداردهای ایمنی خاصی را رعایت می‌کنند.

عدم رعایت این استانداردها می تواند منجر به عواقب قانونی از جمله جریمه، تعطیلی تاسیسات و افزایش مسئولیت در صورت آتش سوزی شود. علاوه بر این، شرکت‌های بیمه ممکن است برای ارائه پوشش نیاز به مدرکی دال بر انطباق داشته باشند. بنابراین، ادغام انطباق و استانداردها در هر جزء از سیستم اعلام حریق نه تنها یک الزام قانونی بلکه یک عمل تجاری حیاتی است.

ویژگی های سیستم اعلام حریق به روز و مدرن

در خط مقدم فناوری حفاظت از حریق، سیستم های اعلام حریق مدرن مجهز به ویژگی های پیچیده ای هستند که برای ارائه ایمنی و کارایی بالا طراحی شده اند. این قطعات و فناوری های پیشرفته نمونه ای از پیشرفت های قابل توجه در سیستم های تشخیص و اعلام حریق است.

1. دستگاه‌های آدرس‌پذیر : برخلاف سیستم‌های سنتی که در آن آلارم‌ها به یک منطقه تعمیم داده می‌شوند، سیستم‌های آدرس‌پذیر به هر دستگاه شناسایی اجازه می‌دهند که یک شناسه منحصر به فرد داشته باشد. این شناسایی دقیق به مکان یابی سریع منطقه خاص هشدار کمک می کند، بنابراین زمان پاسخگویی سریعتر را تسهیل می کند.
2. اتصال بی سیم : با ادغام فناوری بی سیم، سیستم های اعلام حریق مدرن را می توان با حداقل اختلال در ساختار ساختمان نصب کرد. این به ویژه در ساختمان‌های تاریخی یا فضاهایی که اجرای سیم‌کشی گسترده امکان‌پذیر نیست یا ترجیح داده می‌شود مفید است.
3. سیستم‌های تخلیه صوتی : این سیستم‌ها به‌جای به صدا درآوردن آژیرها، دستورالعمل‌های صوتی از پیش ضبط‌شده یا زنده را برای تسهیل تخلیه منظم ارائه می‌دهند. سیستم های تخلیه صوتی در هدایت افراد به ویژه در ساختمان های پیچیده یا بزرگ موثرتر شناخته شده اند.
4. سیستم های اطلاع رسانی انبوه (MNS) : MNS برای ارتباط سریع و کارآمد اطلاعات اضطراری نه تنها در داخل ساختمان، بلکه از طریق پلتفرم های متعدد مانند پیامک، ایمیل، و رسانه های اجتماعی برای دسترسی به افرادی که ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند اما در حال حاضر در منطقه هشدار قرار ندارند، طراحی شده است. .
5. ادغام با اتوماسیون ساختمان : سیستم های هوشمند فناوری اعلام حریق را با سیستم های اتوماسیون ساختمان (BAS) ادغام می کنند. این ادغام‌ها می‌توانند سیستم‌های تهویه را برای جلوگیری از انتشار دود، خاموش کردن تجهیزات الکتریکی برای جلوگیری از خطرات بیشتر، و ارتباط با سیستم‌های امنیتی کنترل کنند و از واکنش هماهنگ‌تر اضطراری اطمینان حاصل کنند.
6. مانیتورینگ مبتنی بر ابر : نظارت از راه دور سیستم اعلام حریق را از طریق فناوری ابری فعال می‌کند. این ویژگی به مدیران تأسیسات و تیم‌های تعمیر و نگهداری امکان می‌دهد تا اعلان‌های فوری در مورد وضعیت سیستم، مشکلات تعمیر و نگهداری یا آلارم‌ها را بر روی دستگاه‌های خود دریافت کنند و پاسخ فوری را حتی در خارج از سایت تسهیل می‌کند.

انتخاب سیستم اعلام حریق مناسب برای انواع مختلف ساختمان

در پیگیری ایمنی، انتخاب یک سیستم اعلام حریق مناسب متناسب با نیازهای خاص یک ساختمان از اهمیت بالایی برخوردار است. انواع مختلف ساختمان ها برای اطمینان از حفاظت بهینه نیاز به تنظیمات و فناوری های اعلام حریق متنوعی دارند. ( بخوانید: دستورالعمل های اساسی برای انتخاب آشکارسازهای آتش و گاز)

ساختمان های مسکونی

برای ساختمان‌های مسکونی، به‌ویژه خانه‌های یک‌خانوار، سیستم‌های اعلام حریق اولیه که شامل آشکارسازهای دود و وسایل اعلان صوتی هستند، معمولاً کافی هستند. هدف اصلی این است که به سرعت به سرنشینان هشدار داده شود تا امکان تخلیه ایمن فراهم شود.

آشکارسازهای دود باید در هر اتاق خواب، خارج از هر اتاق خواب و در هر سطح از خانه نصب شود.
آلارم‌های دود متصل به هم را در نظر بگیرید که وقتی صدا به صدا در می‌آید، همه به طور همزمان به صدا در می‌آیند و اعلان سریع‌تری را در سراسر خانه ارائه می‌کنند.

ساختمان تجاری

ساختمان‌های تجاری، از جمله دفاتر و فضاهای خرده‌فروشی، به سیستم‌های پیشرفته‌تری مجهز به آشکارسازهای دود و گرما، ایستگاه‌های کشش دستی و یک پانل نظارت مرکزی نیاز دارند.

این سیستم باید طوری طراحی شود که نه تنها تخلیه را تسهیل کند، بلکه امکان اطلاع رسانی آتش نشانی و فعال سازی سیستم سرکوب احتمالی را نیز فراهم کند.
قابلیت های منطقه بندی کلیدی است، زیرا به شناسایی مکان خاص آتش سوزی در ساختمان کمک می کند.

تاسیسات صنعتی

ساختمان‌های صنعتی به دلیل مواد بالقوه خطرناک، سقف‌های بلند و فضاهای باز وسیع، مجموعه‌ای از چالش‌ها را ارائه می‌کنند.

سیستم‌های این ساختمان‌ها باید شامل آشکارسازهای حرارتی با نرخ افزایش، آشکارسازهای شعله، یا آشکارسازهای دود تخصصی باشد که بتوانند شرایط محیطی را کنترل کنند.
سیستم هشدار باید با سیستم کنترل ساختمان برای اقدامات خاص مانند خاموش کردن ماشین آلات یا فعال کردن سیستم های تهویه یکپارچه شود.
 

خلاصه

سیستم های اعلام حریق نقشی اساسی در استراتژی کلی برنامه ریزی ایمنی در هر ساختمان یا مؤسسه ای دارند. حفاظتی که آنها ارائه می کنند نه تنها حفظ جان را در بر می گیرد، بلکه تا کاهش آسیب اموال نیز گسترش می یابد. در یک طرح منسجم ایمنی آتش نشانی، این سیستم ها خستگی ناپذیر به عنوان اولین خط دفاعی کار می کنند و هشدار اولیه حیاتی مورد نیاز برای تسهیل تخلیه ایمن سرنشینان را ارائه می دهند و اقدامات فوری خدمات اضطراری را انجام می دهند.

سیستم‌های اعلام حریق به طور جامع شبکه‌ای از دستگاه‌ها شامل آشکارسازهای دود، آشکارسازهای حرارت، نقاط تماس دستی، دستگاه‌های هشدار صوتی و پانل‌های کنترل را با هم ترکیب می‌کنند تا از سریع‌ترین پاسخ به حضور آتش اطمینان حاصل کنند. نظارت مستمر آنها و سیگنال‌دهی فوری خطر، پاسخ‌های سریع و سازمان‌یافته را امکان‌پذیر می‌سازد که می‌تواند جان افراد بی‌شماری را نجات دهد.

در محیط های پرخطر، وجود یک سیستم اعلام حریق پیشرفته ضروری است. این نه تنها به سرنشینان هشدار می دهد، بلکه به طور خودکار سیستم های سرکوب را فعال می کند که می توانند آتش را قبل از گسترش غیرقابل کنترل کنترل یا خاموش کنند. علاوه بر این، آنها برای اطلاع رسانی به مقامات مربوطه ضروری هستند و در نتیجه تسریع در مداخلات تخصصی و مجهز که می تواند تفاوت قابل توجهی در شدت تاثیر آتش ایجاد کند.

بدون این جزء حیاتی برنامه ریزی ایمنی، خطر عواقب فاجعه بار در صورت وقوع آتش سوزی به طور چشمگیری افزایش می یابد. بر صاحبان مشاغل، افسران ایمنی و مدیران املاک مسکونی است که اطمینان حاصل کنند که سیستم های اعلام حریق آنها نه تنها موجود و عملکردی هستند، بلکه به طور منظم بازرسی، نگهداری و به روز می شوند تا بالاترین استانداردهای ایمنی و فناوری را رعایت کنند.

در نتیجه، یکپارچه سازی و مدیریت صحیح سیستم های اعلام حریق فقط الزامات نظارتی نیست، بلکه وظایف اساسی در راستای حفاظت از جان و دارایی ها است که نقش مهم آنها را در هر چک لیست برنامه ریزی ایمنی موثر برجسته می کند.